Ludwisarstwo jako gałąź metalurgii obejmuje teorię oraz praktykę odlewu przedmiotów ze stopów metali. Kampanologia natomiast uznaje za przedmiot swoich zainteresowań badawczych dzwony, które są wytworem początkowo rzemiosła ludwisarskiego, a od XIX w. także przemysłu odlewniczego. Z punktu widzenia naszego projektu za najciekawsze poza dzwonami uznać należy takie dzieła ludwisarskiego rzemiosła artystycznego jak lufy armatnie, pomniki, tablice nagrobne i komemoratywne itp. W przypadku artefaktów odlewanych ze spiżu lub brązu ich wzajemne powiązania są bardziej ścisłe – w przeszłości, zależnie od potrzeb lub sytuacji politycznej bardzo często podlegały one przelaniom jedne na drugie.
Najbardziej znana i znamienna dla zachowania poszczególnych dzieł ludwisarskich była odwieczna wojenna praktyka przelewania dzwonów, pomników i tablic na działa armatnie (po zakończeniu działań wojennych armaty często z powrotem były przelewane na te pierwsze). Od czasu pierwszej wojny światowej wyroby ludwisarskie również wykorzystywane były jako surowiec dla przemysłu zbrojeniowego – zarekwirowane dzwony wykorzystywano między innymi do produkcji pocisków. Taka transformacja była już nieodwracalna.
Materiał
Tradycyjne dzwony odlewano z brązu dzwonowego, który zasadniczo składa się z czterech części miedzi i jednej części cyny. W przeszłości proporcje takie mimo zaleceń były jednak rzadko utrzymywane z uwagi na liczne zanieczyszczenia, na które składała bardzo duża liczba różnych pierwiastków – od metali szlachetnych aż po bardzo szkodliwy dla dzwonów brązowych jak na przykład ołów. Materiał na dzwony bywał różny na przestrzeni dziejów. Już w XVII wieku odkryto możliwość lania dzwonów z żeliwa, a następnie ze staliwa (np. w odlewni w Bochum). Tego typu dzwony stały się popularne zwłaszcza na początku XX wieku, gdy po pierwszej wojnie światowej uzupełniano nimi braki wywołane stratami. Dzwony wykonane z żeliwa czy staliwa były wielokrotnie tańsze, jednak ich walory dźwiękowe cechują się dużo gorszymi właściwościami. Mniejsze dzwony – dzwonki jako przedmioty ozdobne, sygnalizacyjne, zabawki, użytkowe (na przykład dla zwierząt), wykonywano także z innych materiałów: szkła, gliny, drewna lub blachy.